Zarówno odrzucenie spadku, jak i zrzeczenie się dziedziczenia ma na celu wyłączenie spadkobiercy od dziedziczenia. Jednak obie czynności znaczenie więcej dzieli, o czym piszemy poniżej.
Przyjęcie spadku
Każda osoba, która dowiedziała się, że jest spadkobiercą, ma trzy możliwości działania. Odrzucić spadek, przyjąć spadek z dobrodziejstwem inwentarza lub przyjąć spadek wprost. Odrzucenie spadku jest często praktykowane, jeśli istnieje przesłanka, że spadkodawca pozostawił po sobie długi. Jak odrzucić spadek?
Odrzucenie spadku – najważniejsze informacje
Spadkobierca ma 6 miesięcy na odrzucenie spadku od chwili dowiedzenia się o nim. Taka forma wyłączenia od dziedziczenia przyjmuje postać jednostronnego oświadczenia woli, ponieważ ma ona miejsce już po śmierci spadkodawcy. Odrzucić spadek można sądownie lub u notariusza.
Skutkiem takiego działania jest brak możliwości dziedziczenia po spadkodawcy zarówno majątku, jak i długu. Odrzucenie spadku obejmuje jedynie odrzucającego. Zstępni odrzucającego spadek, tj. jego dzieci, wnuki, są następni w kolejce do dziedziczenia do spadkodawcy.
Zrzeczenie się spadku
Zrzeczenie się spadku to czynność dokonywana jeszcze za życia spadkodawcy. Między nim a spadkobiercą spisywana jest umowa w formie aktu notarialnego. Co ważne, umowa ta obejmuje także zstępnych zrzekającego. To znaczy, że jego dzieci lub wnuki również nie będą dziedziczyć po spadkodawcy. Wyjątkiem jest sytuacja, w której podczas podpisywania umowy obie strony postanowią, że zapis ten nie będzie dotyczył zstępnych zrzekającego się spadku.
Osoba zrzekająca się spadku nie ma także prawa do zachowku po zmarłym. Warto jednak pamiętać, ze spadkodawca może uwzględnić taką osobę w swoim testamencie. Prawo do dziedziczenia na podstawie testamentu pozostaje ważne bez względu na to, czy umowa o zrzeczeniu się spadku została podpisana przed czy po napisaniu testamentu przez spadkodawcę.